Kemijska inaktivacija mikrobiološke kontaminacije u prirodnoj ili neočišćenoj vodi obično je jedan od posljednjih koraka za smanjenje patogenih mikroorganizama u vodi za piće ili procesnoj vodi.
Kombinacije koraka pročišćavanja vode (oksidacija, koagulacija, taloženje, dezinfekcija, filtracija) uzrokuju da voda za piće bude sigurna nakon proizvodnje. Kao dodatna mjera, primjenjuje se i drugi korak dezinfekcije na kraju postupka pročišćavanja vode, kako bi se od mikrobiološke kontaminacije zaštitila voda u sustavu distribucije vode.
Tijekom ovog postupka dezinfekcije, obično se koristi druga vrsta dezinficijensa od one ranije u procesu. Sekundarna dezinfekcija osigurava da se bakterije neće razmnožavati u vodi tijekom distribucije. Bakterije mogu ostati u vodi nakon prvog koraka dezinfekcije ili mogu završiti u vodi tijekom povratnog ispiranja onečišćene vode (koja može sadržavati bakterije podzemne vode kao rezultat pukotina na vodovodu).
Dezinfekcijske tehnike mogu se podijeliti na kemijske i nekemijske (fizikalne) postupke.
Za kemijsku dezinfekciju koriste se slijedeći dezinficijensi:
- klor (Cl2)
- klordioksid (ClO2)
- hipolkorit (OCl–)
- kalijev permanganat (KMnO4)
- fenoli i alkoholi
- sapuni i detergenti
- hidrogen peroksid
- ozon
Za nekemijsku (fizikalnu) dezinfekciju koriste se:
- UV svjetlo
- Gama zrake
- UZV
- toplina